NA SZCZYCIE...

Było, co raz lepiej. Jej śpiczaste sutki działały na niego tak pobudzająco. Sex stawał się ich codziennością. Wolał tego nie zmieniać. Tak powinno pozostać. Kręciła go taka pewna siebie, siedząca na nim okrakiem. Była niesamowita. Całkiem niedawno był w stanie zapomnieć o cielesnej przyjemności. Zegar w jego komórce wskazywał mijającą dziesiątą. Anna mruczała niczym kotka, zaciskając jego męskość. Był taki podniecony… Nie chciał przerywać tej chwili…

- Będzie już tak zawsze Anna, nawet lepiej- Zamruczał zadowolony.

- Już ty Łysy lepiej nie obiecuj. Nie mam zamiaru się rozczarować- Nie przestając go dziko ujeżdżać mruczała w uniesieniu. Nie przeszkadzał jej. Uwielbiał na nią patrzyć. Dawno nie miał takiej okazji. Była naprawdę piękna… Czuł narastające podniecenie… Nie chciał kończyć…

Anna od jakiegoś czasu blokowała wannę. Spoglądał z ukrycia na ciągle śpiącą księżniczkę. Wyglądało na to, że wszystko wracało do normy. Najważniejsze - Anna wracała do stanu używalności. Stawali się nierozłączni. Marlena znalazła pracę. Powinien rozpocząć poszukiwanie dla niej nowego pokoju. Nic nie wskazywało na najmniejszą porażkę…Takie przynajmniej odnosił wrażenie stojąc w drzwiach pokoju, swojej ukochanej córki. Czuł się wreszcie silny.

Wierzył, że wkrótce wygra sprawę w sądzie i odzyska zainwestowane pieniądze.

- Łysy ogłuchłeś do reszty ??? – W drzwiach ukazała się głowa Anny.

- A ty coś słyszysz??? – Patrzył na nią zdziwiony, wybałuszając oczy. Wyglądał niczym przydepnięta żaba.

- Ktoś dobija się do drzwi i to od dłuższego czasu. Myślałam, że jesteś na dole-

Nie możliwe, aby znowu przestał słyszeć...Wszedł do pokoju. Powinien wrzucić na tyłek spodnie, zanim sprawdzi, kto przyszedł do nich tak wcześnie z wizytą.

Dopiero teraz zauważył. Komórka ciągle wibrowała. Wyciszył ją z uwagi na śpiącą córkę.

Jedenaście nieodebranych połączeń od Marleny???? Patrzył na zasmarkaną i chlipiącą postać, która jeszcze wczoraj i przedwczoraj tryskała optymizmem. Niech już wejdzie do środka, a nie ciągle chlipie. Podświadomie nienawidził ryczących kobiet… Ludzie nie płaczą tak bez powodu.

Chociaż ? Marlena była kobietą … Nie musiała mieć powodu. Nie pytał. Czekał, aż sama się otworzy.

Oby to nie był gwałt, nie nadawał się na terapeutę. Może zgubiła pieniądze?

Jego tors obklejały słone łzy zmieszane z resztką gili, zwisających z nosa Marleny.

Podawał jej chusteczkę. Chciał, aby wreszcie przestała płakać.

- No już, nie ducz. Powiedz wreszcie, co się stało. Wyglądasz tragicznie-

- Ty … też nie… należysz do najprzystojniejszych – Chlipała. Pozwolił się jej wypłakać.

Czekał, pełen wiary, iż za moment okaże się, iż właśnie dostała okres.